امروز هوا بهاری و خیلی قشنگه و همه جا سبز و زیبا شده ما تو مازندران هستیم، داشتم پست های قبلی خودم و سایر کاربران رو میخوندم و اینکه چقدر همه ما ناامیدیم، نمی‌دونم گاهی فکر میکنم ما پسر دخترهای سالم انگار راهی جز خانواده برتر پیدا نمی‌کنیم که درد دل کنیم.
من حدس میزنم خیلی هامون بی کس و تنهاییم و قطعا اگه راست میگیم انقدر با پدر و مادرها مون خوبیم و انقدر مثلا اون ها هوای ما رو دارن و راضی هستیم و آنقدر از مجردی راضی هستیم پس اینجا چیکار میکنیم؟ پس ته دل همه مون ناراضی هستیم و میخوایم ازدواج کنیم یا اگه متاهلیم زندگی بهتری برای خودمون بسازیم.
به هر حال من ۲۷ سالمه و خیلی ناراحت بودم و بحث های دختر و پسرهای خانواده برتر هم شاید بیشتر ناراحتم کرد، اینکه چقدر سخت میگیریم و کوتاه نمیایم در حالی که همو میخوایم (منظور دختر و پسرها)، اون بیرون یه عده دارن راحت با هم میپرن و ما هم انگار خودمونو تو زندان افکارمون زندانی کردیم! به هر حال من دیگه نمی‌خوام ناامید باشم.
ادامه مطلب
درباره این سایت