سلام
چرا وقتی کسی قسمت مون نیست، وصله ی ما و خانواده مون نیست مهرش به دل مون می افته؟
این همه آدم رو این کره ی زمین هست، روزانه کلی آدم از جنس مخالف میبینی، حتی خیلی هاشون تلاش میکنن قلبت رو بدست بیارن، اما تو نمی بینی شون، مهرشون به دلت نمی افته. از اون ور یکی رو میبینی و نمیفهمی چرا نسبت بهش کشش داری، چرا اینقدر اون آدم برات مهم شده دلیلش رو نمیفهمی.
تلاشت رو میکنی که بهش برسی، گاهی حتی این حس دو طرفه است. با خودت میگی میون این همه آدم قطعا اتفاقی نیست که تو از یکی خوشت بیاد و اونم از تو خوشش بیاد. تلاش میکنی برای رسیدن بهش ولی در نهایت مجبوری با یه قلب شکسته کنار بکشی، قطعا خیلی هاتون این حس رو تجربه کردید.
واقعا قصد طبیعت و دنیا از این کار چیه، چرا باید عاشق آدم های اشتباه بشیم؟، بعدش کلی ناراحتی تحمل کنیم واسه فراموش کردنش، فرآیند و مکانیسم عاشق شدن اختیاری نیست اجباریه. به خودت میای میبینی وقتی تو چشم های یکی نگاه میکنی یه پیوند عمیق حس میکنی. حس قشنگیه ولی وقتی زمین و زمان نشونه هاش رو میفرسته برات که اون آدم تو نیست و باید دل بکنی، اون وقته که ناراحتی ها شروع میشه. چرا باید خدا مهر آدم اشتباه رو به دل مون بندازه؟
ادامه مطلب
درباره این سایت