با سلام خدمت کاربران خانواده برتر
من دختری ۱۸ ساله و دانشجو هستم. مشکلی که برام پیش اومده اینه که همه ش دارم به نبود خانوادم فکر میکنم که این فکر کردن اصلا دست خودم نیست خیلی سعی میکنم جلوش رو بگیرم ولی موقتیه دوباره این فکر آزار دهنده سراغم میاد.
تصور این که عزیزانم رو از دست بدم منو دیوونه میکنه. همه ش از این میترسم که شاهد مرگ عزیزانم باشم که به صورت وسواس گونه سراغم اومده و همه ش استرس دارم. وقتی به بابام نگاه میکنم تصور این که یه روزی میاد که دیگه پیشم نیست بغض میکنم. من تا همین چند روز پیش هم به این چیزها فکر نمیکردم هر از چند گاهی هم به سراغم می اومد ولی خیلی راحت پسش میزدم. همه ش دارم به خودم دلداری میدم که مرگ حقه، خودت هم یه روزی میمیری، الان که زنده هستن و کنارشون خوشحال باش الان رو دریاب .
خلاصه این که همه ش دارم برای طول عمرشون دعا میکنم ولی چیکار کنم تا این فکر آزار دهنده دست از سرم برداره ؟
یا حق.
مرتبط:
فکر می کنید نوع مرگتون ممکنه چطور باشه؟
دوست دارم زودتر از مادرم بمیرم تا مرگ اون و نبینم
گاهی اوقات در اوج خوشی به فکر مرگ می افتم
بعد از فوت یکی از همسایه ها ، نگرانم که مرگ منم نزدیک باشه
به خاطر فوت دوستم روحیه خوبی ندارم
با بیماری یا فوت عزیزان تون چطوری کنار میاید ؟
درباره این سایت