برای اینکه روحم آروم باشه میرم کارگری، تا به خودم بگم رفتم سر کار

سلام خسته نباشید

دوستان بنده یه جوون حدود 25 ساله هستم که احساس میکنم زندگیم به بن بست خورده، نمیدونم بقیه چه جوری به موفقیت میرسن؟ کلی خاطرات افراد موفق رو میخونم، چه موفقیت بزرگ باشه یا کوچیک، عده ای میتونن برن خارج از کشور، حالا با هر روشی، عده ای داخل کشورن که موفق هستند و خوشحال، اما من نتونستم هیچ کاری تو زندگیم بکنم.

تحصیلات دانشگاهی ندارم با اینکه همیشه شاگرد اول کلاس بودم، تو مدرسه دانش اموزی فعالی بودم و همیشه نمراتم بیست بود، اما نمیدونم چی شد که ترک تحصیل کردم، بعد رفتم سر کار، اما تا به امروز هیچ شغلی یاد نگرفتم، همه ش فکر میکنم، همه ش به آینده فکر میکنم، میگم اگه این کار نشه اگه برم فلان جا کلاس و درس و تخصص، پس چه جوری پول در بیارم.

الان هم یه کارگر ساده هستم و بعضی همکلاسی هام که از من ضعیف تر بودن دانشگاه میرن و موفق هستن، اما من یه جوان افسرده، بی پول، بی شغل و بی استعداد شدم. الان هم که تا برم شغل و کاری یاد بگیرم سی ساله م شده و تو این مدت باید سرکوفت های پدر و مادر رو بشنوم که تو هیچی نشدی . تو بی پولی و . .